1. ملیحه اس ام اس داد که:
" دوست داری تو اتاق تو را هم اسپری کنم؟". رفته بود یه "پستی
ساید" فروشی معتبر و دستور العمل نابودسازی کک ها رو گرفته بود. چون اعصابم
از دست کک ها و ملیحه و گربه های مگس اش* گه مرغی بود، بلافاصله بُل گرفتم از
پیشنهادش و گفتم ممنون می شم اگر این کار رو بکنی. البته اگر وقت ات را نمی گیره و
خسته نمی شی. گفت که نمی شه و من هم کمی دلم خنک شد که باید دلا شود و زیر تختم را
اسپری کند. دل خنکی ام بیش از 5 دقیقه طول نکشید البته. عذاب وجدان گرفتم که دلیلی
نداره که او کار من رو انجام بده. برآیند احساساتم در مورد ملیحه، دلسوزیست. زن
ریزه پیزه ی خسته. 2-3 روز پیش صبح با فحش های کاف داری که دخترش توی اتاق بغلی نثارش
می کرد از خواب بیدار شدم. ملیحه هم آهسته و با صدایی که نمی شنیدم، لابد سعی داشت
دختر قاطی کرده اش رو آروم کنه. اون سری ساعت 12 شب کلید رو انداختم توی در و رفتم
تو. دیدم در حال واررسی نامه های واصله است. تا من رو دید با صدای جیغ مانندش گفت:
"هِلو اِستِرِنجر!". خندیدم و جوابش رو دادم. عذر خواهی کرد بابت کک های
جهنده ی بیشمار. گفتم خواهش می کنم. چندمین باری بود که حضوری و اس ام اسی معذرت
می خواست. من هم هربار بهش گفتم خیالی نیست. در حالی که واقعن خیالی هست و هر دو
پاهام تا بالای مچ سوراخ سوراخ شده اند و با طاعون دو بند انگشت فاصله دارم (خالی
بندی، البته فقط در مورد فاصله ام با طاعون). مهربان است با من. لابد برای اینکه
عن بازی در نیاوردم و عربده نکشیدم که کک ها جزو کانتراکتمون نبودند زنیکه. تا به حال
فقط لبخند زدم و در مورد بوریک الکل و فرقش با بوریک اسید و پستیساید های گیاهی
نظر کارشناسی داده ام.
2. با اینکه وقت مثل اسب
لجام گریخته در گذر است و من را می رساند به موعد امتحان، با نوشتن می خواهم به
امتحان بفهمانم که به هسته هایم هم نیست که داری نزدیک می شوی. در حالی که واقعن
هست. من فقط با امتحان و ملیحه رودربایسی دارم! و بدبختانه این را هم من می دانم، هم
ملیحه هم امتحان!
*توی نوار "گربه های
اشرافی" که همراه با نوار "علیمردان خان" و "سه بچه خوک"
و "شهر موشها"، پانصد و بیست و سه هزار دویست نود هشت بار گوش دادم، "گربه
مگس" فحش یکی از گربه ها بود به اون یکی که شاشیده بود به نقشه شان که الآن
یادم نیست چی بود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر